Πολλές φορές στην επαγγελματική μου πορεία σκέφτομαι, ότι η σύναψη ενός ασφαλιστικού συμβολαίου είναι μια από τις σημαντικότερες πράξεις αγάπης.
Αγάπη για την / τον σύντροφό μας, προσφέροντας αξιοπρέπεια και φροντίζοντας την / τον, την στιγμή που θα έχει ανάγκη.
Αγάπη για τα παιδιά μας, προβλέποντας πως θα χρειαστούν ένα κεφάλαιο για τις σπουδές τους ή για την χρηματοδότηση μιας επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Αγάπη για τους γονείς μας προσφέροντας φροντίδα και ποιότητα, όταν θέματα υγείας θα τους επισκεφτούν,
Αγάπη στον ίδιο μας τον εαυτό, δείχνοντάς του έμπρακτα ότι τον προσέχουμε και τον αγαπάμε.
Αγάπη για την περιουσία μας που με κόπο αποκτήσαμε.
Ευχόμαστε συχνά, «Χρόνια πολλά με Υγεία, Ευτυχία, Αγάπη, Ευημερία», ευχές που ανακυκλώνονται εύκολα και ανέξοδα και μέσα από τα social media.
Αν είχαμε όμως την δυνατότητα να γνωρίζαμε:
- Πόσοι είναι από εμάς αυτοί οι οποίοι ελέγχουμε την Υγεία μας τακτικά;
- Πόσοι είναι αυτοί οι οποίοι έχουμε προβλέψει τι περίθαλψη θα έχουμε σε περίπτωση ατυχήματος ή ασθένειας;
- Πόσοι έχουμε προβλέψει να βελτιώσουμε την σύνταξή μας όταν δεν θα μπορούμε να παράγουμε εισόδημα;
- Πόσες κατοικίες είναι ασφαλισμένες για σεισμό και φωτιά;
Θα καταλήγαμε ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων παραμένουν στις ανέξοδες ευχές που δεν πραγματοποιούνται.
Αγάπη είναι ένα συναίσθημα έντονης στοργής και δράσης προς άλλους, υποκινούμενη από συμπόνια και αλληλεγγύη και είναι απόλυτα συμβατή με την εξασφάλιση που αποκτούμε μέσα από μια Ασφάλεια.
